دن پیترز و مارتا راجرز گونه ای از روش های شناسایی مشتریان را به کار بردند که به شرکت ها کمک می کند مشتریانشان را دسته بندی و راهبردهای مربوط را شناسایی کنند. آن ها پیشنهاد می کنند که پیشهاد تاکید بر سه گروه باشد:

• ارزشمندترین مشتریان افرادی هستند که بالاترین ارزش طول عمر واقعی دارند آن ها معرف هسته ی اصلی تجارت کنونی شرکت هستند و هدف مدیریت ارتباط با مشتری با توجه به آن هات حفظ مشتری است.
• مشتریان ردیف دوم افرادی هستند که بالاترین توان تحقق نیافته را دارند. آن ها می توانند بیشتر از تصورشان منبع سودآوری برای شرکت باشند و هدف مدیریت ارتباط با مشتری با توجه به آن رشد مشتری است.
• مشتریان زیر صفر مشتریانی هستند که هرگز سود کافی برای توجیه هزینه ی صرف نشده برای خدمات به آن نداند . هدف مدیریت ارتباط با مشتری با توجه به آن ها، خلاصی  از این مشتری است.

پین، آدریان.(۱۳۹۳).مدیریت ارتباط با مشتری. ترجمه محمد ابراهیم گوهریان. مریم خیر دست.  انتشارات نسل نواندیش. ص ۲۲۳