اگر زیادی دنبال چیزهای دست نیافتنی باشی… هیچ وقت مرزهای خودت درک نخواهی کرد و آن وقت از برنامه ریزی واقع بینانه خبری نخواهد بود.
اصرار بیش از حد بر آرزوهای عجیب و غریب..باعث می شود تا رویارویی شخصی با سرنوشت شخصی فراموش شود. دیگر نمی فهمیم از زندگی چه می خواهیم و البته زندگی از ما چه می خواهد!
خواست این که برای خودت در تاریخ کسی باشی…یا مثل کسی در تاریخ باشی….اگر با اصرار و توهم بیش از حد همراه باشد(چیزی که در جامعه ما زیاد دیده می شود)…باعث می شود اعتلای شما در موقعیت های شخصیِِ شخصی زندگی فراموش شود. ببینید اگر خوب فکر کنید: یک موقعیت کوچک هم می تواند شما را نزد دوستانتان عزیز کند. خلاصه که توسط خودتان با توهم هایتان سر کار نروید!
این فرصت فراهم هست تا برای خودتان کسی باشید…شاید در پاره ای مواقع پیش خودتان با عزت نفسی بالا، معروف باشید…کسی خاص در تاریخ باشید…این جوری که فکر می کنید می بینید که شاید یه جوری برنده خوش شانس یک اتفاق هستید..وقتی صادقانه خودتان را ارزیابی می کنید و به اشتباهاتتان اعتراف می کنید. خلاصه که وقتی صداقت باشد، هنوز هم فرصت هست که باشید!
همه جور امور عجیب غریب (در همه شئون) نزد افراد با آرزوهای عجیب و غریب دیده می شود… همه جور!