در موقعیت های بغرنج، شرکت ها باید حتما به یک اتحاد با هدف استفاده از شراکت بپیوندند و تلاش کنند تا شایستگی های محوری را ایجاد کنند. آن ها، این کار را از طریق سرمایه گذری مشترک انجام می دهند، آن هم با استفاده از تاثیر گذاشتن روی سرمایه گذاری و نیز دنبال کردن فرایند توسعه برای کاهش رقابت طلبی طرفین یک شراکت(بارلت/گوشال، ۲۰۰۰) گرچه چنین اتحادی، فقط در کوتاه مدت باقی می ماند. کشیدا(۲۰۰۲) در تحقیق خودش، بیان می کند که شرکت های کوچک توان ذخیره شده اندکی دارند تا در برابر نتایج بعضا منفی! اتحاد استراتژیک با شرکای بزرگ مقاومت! کنند.