دلخوشی پاییزی

در پاییز، سایه ها برای خود معنایی خاص را می توانند به ما منتقل کنند. ببینید می شود فکر کرد…وقتی هر جا که می رویم سایه ما دنبال ماست می شود گاهی به دنبال کردن وفادارانه هم ما را به مفهوم هایی تازه برساند. به نظر می رسد که “هر جا با سایه خود بودن” معنای خاصی مانند وفاداری هم می دهد. سایه ها گاهی با آدم حرف می زنند. مثلا سایه ای را تصور کنید که هر از گاه در تنهایی اتاق به تو توصیه می کند که مثلا چگونه برای دلخوشی و غنیمت شمردن وقت برنامه ریزی کنی. دنیا را سخت نگیری. تو هم خوب به این توصیه گوش می کنی…تو به پیش می روی و می فهمی که می توان هنوز خوش بود با لحظه ها. می توان زندگی کرد. لحظه ها می رود. زمان که خزان نمی شناسد. جویبار آن همیشه جاری است چه ما باشیم و چه نباشیم و چه بهتر که تا هستیم دم را غنیمت بشماریم، از وقت برای بهره گرفتن از درس های زندگی استفاده کنیم. گفتیم که پاییز لحظه ها وجود خارجی ندارد. گذشت زمان پاییز ندارد. ولی این روزها می توان روزهای باوفای پاییز را می توان آرام و آرامتر شمرد و برای آن برنامه ریزی نمود. طبیعت پاییزی، سایه و رنگ های زیبایی که دز این طبیعت ناشی از تحولات خزان هستند، همه ما را تفکر عمیق فرا می خواذند. غروب هایی که هر چند بعضا دلگیر هستند ولی با وفا هستند، چون در خود نشانه هایی از دعوت به تامل عمیق را دارند. این غروب ها را باید با چشمی دقیق تر دید، از این جهت که توصیه های ناب به ما می کنند. البته می توان از رنگ های رفته درختان فهمید که دیگر جوی زمان که همیشه جاری است، به آنها التفاتی ندارد. پاییز فصل آشناییی با آدم های فکور هم می تواند باشد…حالا دیگر این هم حدس و ایده ای است که به ذهن من رسیده است. یعنی در پاییز می چسبد با آدم های اهل صفا کردن با غروب آشنا شویم… حظی ببریم از ایده های دیگران در باب طبیعت پاییزی. ببین! بودن با تو…یعنی یک آدم صمیمی… آگاهی را در ذهن توسعه می دهد. این طوری خیلی چیزی ها می شود که در ذهن ما رخ دهد.

سر شب که می شود. توی فکر می رویم…گاهی نگاه به دیوار ها …گاهی نگاه از پنجره به بیرون…هر کدام وقفه ای را به جریان اندیشه ما می دهند. با صبر است که به یک تمرکز می رسیم و برای زندگی خود برنامه ریزی می کنیم پاییز است و دلخوشی ما به سکوت زودهنگام کوچه هاست..اگر با این سکوت انس بگیریم نرسیده به آخر شب، خیلی چیز ها حالیت می شود که جریان زندگی به کدام سمت می رود و چقدر شناخت ما از اوضاع دور و برمان بهبود می یابد.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *