در دوره قاجاریه، ما با کشور بی رواجی در زمینه هنر طرف هستیم، شعر هایی در باب آزادی گفته می شوند ولی کافی نیستند… (بدیهی است که شعرهای عالی هم بعضا پیدا می شوند. با این حال، شعر حال و روز آن چنان خوبی ندارد…منظور قصیده های تکراری است…در نقاشی و هنرهای هم معدود کسانی را داریم ….ولی با این حال، اوضاع هنر و ادب در مجموع مناسب نیست، در قیاس با گذشته.

البته از هنر دوره قاجار منابع و مدارکی چندانی در دست نیست و منابع معاصر نیز به نقاشی دوره قاجار اشاره چندانی نمی کند و شاید تنها اسامی نقاشان و اگاهی هایی چند از تشکیلات هنر نقاشی ، موارد مورد اشاره این دوره باشد. آنچه از مدارک اروپایی به دست می آید. حکایت از نگاهی  منفی به نقاشی این دوره است. عدم وجود سایه  روشن و حجم نمایی، و فقدان تناسب نوآوری و هم چنین تقلید و عدم اصالت از ویژگی های هنر این دوره  است. {برای نمونه} با مرگ فتحعلی شاه گستره عمل نگارگران درباری محدود می شود. در واقع یکی از عوامل افول در به کارگیری  این دوره تمایل به تقلید است. تقلیدی صرف و مکرر در پرداخت نقش ها به تبعیت از یکدیگر در بیش از چهار دهه ، به نحوی که این تقلید  و موضوعات مورد استفاده ، رنگی  تازه به خود گرفته و در مقابل، تکنیک کار نقاشان بر محور مشخص نگارگری دربار فتحعلی شاه می گردد. در این دوره  رنگ ها بی جان ، تزیین یکنواخت و نگارگران بدون ارائه ی تفکر، گرفتار نقش ها و رنگ های تکراری بود.(شافعی، ۱۳۸۸)

منابع:

شافعی، مینو.(۱۳۸۴). هنر نقاشی دوره قاجار و صنیع‌الملک. کتاب ماه هنر ۱۳۸۴ شماره ۸۱و۸۲