چون مستعین {خلیفه عباسی}  خلافت خود را مدیون سرداران ترک می دانست، مانند اسلاف خود کار را به ترکان سپرد و دست آنان را در امور سیاسی و نظامی بازگذاشت. چنان که اتامش را هب وزارت گماشت و امارت مصر و مغرب را به وی داد و امارت حلوان و ماسبذان را به بغای صغیر داد و ریاست نگهبانان کاخ و مسئولیت حفظ انبار سلاح و حرم ساری خود را به شاهک ترک سپرد. همچنین وصیف را به فرماندهی سپاه گماشت و او را مامور جنگ با لشگر های تابستانی روم و انوجور را مامور سرکوب شورشیان دیگر کرد. مستعین مردی ضعیف و  بی اراده بود و چنان بازیچه ترکان شده بود که ضرب المثل  شاعران و ملعبه طاعنان گشت.

خلیفه فی قفس     بین وصیف و بُغا

یقول ماقالاله        کما یقول الببّغا

خضری، سید احمد رضا. (۱۳۸۳) تاریخ خلافت عباسی، از آغاز تا پایان آل بویه. نشر سمت. چاپ چهارم. ص ۱۱۴