بی پرده باید گفت
رک و راستی محض را باید نشانه رفت
بی نشان خواهد ماند
راستی و حقیقت
وقتی
هیچ تفسیر جدیدی از رزها
رخ نمی دهد
چرا که
هیچ شناختی نیست
هنگام زمزمه آرزو
گره خوردگی هر گلبرگ رز
با هر آرزویی
که زمزمه می کنیم
باید همگی یک معنا داشته باشد
پس صیق آینه ها را باید بهتر کرد
خود را باید بهتر شناخت.
وقتی “یکسانی محض“، لطافت را می آورد
و نمی شناسیمش
آن وقت تاریخ ما را دور می اندازد.
مهزیار کاظمی موحد