گفتمان های مربوط به آموزش عالی و رشته ها و حوزه های دانش موجود برای دانشجویان و اساتید از مناسبت و ربط خاصی برخوردارند. این ربط و مناسبت در بحران های موجود در علوم انسانی و اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته است. این بحران که اکنون تا حدودی تداوم یافته است، بر اکثر رشته های دانشگاهی- از روان شناسی و بیولوژی گرفته تا تاریخ، فلسفه ، ادبیات- تایثر می گذارد. در جایی که کاهش هزینه های دلت روند یشرفت های جدید را کند ساخته و مانع تحول این رشته ها می گردد، شرایط بد تر می شود.شاید بیش از علوم انسانی و علوم اجتماعی این بحران در مطالعات ادبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. به طوری که در این مورد نیز می توان به مطالعات ادبی به عنوان یک رشته نمونه اشاره کرد. دشواریهای موجد در این حوزه تا حدودی در هنر وجه غالب خود را حفظ می کند. هم موجب طرح مساله “ادبیات چیست؟” شده است هم پاسخ آن را ارائه داده است. در این گفتمان ” عموما می توان ادبیات را به مثابه ” تجربه کامل، محوری و بلا واسطه انسانی” تعریف نمود، که معموا با ارجاع به جزییات “دقیقه” همراه است.
مک دانل، دایان. (۱۳۸۰). مقدمه ای بر نظریه های گفتمان ترجمه حسین علی نوذری. نشر فرهنگ گفتمان. ص ۶۱