ارسطو: دوستی

در واقع دوستی فضیلت است و خصلتی است که با فضلیت همراه  است. علاوه، بر این، دوستی ضروری ترین امور برای زندگی است، زیرا هیچ کس دو داشتن دوستان نمی تواند خوب زندگی کند، هر چند که دارای همه ی مزایای دیگر مردمان باشد(در واقع به نظر می آید مردمان ثروتمند و کسانی که صاحب زور و قدرت اند، بیش از هر کس دیگر محتاج داشتن دوستانی هستند، زیرا چنین امکانات و مزایی دون فرصت نشر نیکوکاری در بین دوستن بر انگیختن ستایش آنان به چه درد می خورد؟علاوه بر این، چگونه این مزایا و توقعات می تواند بدون داشتن دوست محفوظ بماند؟ زیرا هر قدر امکانات عظیم تر باشد، بیشتر در معرض خطر است) . هنگام تنگدستی و ناکامی ها هم، همه مردمان ئچنین می اندیشند که دوستان تنها پناهگاه هستند. همچنین دوستی مددکار نوجوانان برای تحفظ آنها از خطاست. دوستی برای سالخوردگان نیز مفید است، زیرا در تامین مواظبت و جبران فقد قوت ناشی از ضعف آنها کمک می کند و برای کسانی که در سنین کمال هستند، ثمر بخش است، زیرا آنها را تحریض به افعال شریف می کند.

ارسطا طالیس.(۱۳۸۱).اخلاق نیکوماخس. ارسطاطالیس. ترجمه ابوالقاسم پورحسینی. جلد دوم. انتشارات دانشگاه تهران. ص ۱۰۵