کدام صفات ویژه آدمی گرایش بیشتری به پیشرفت دارد، و چندان به طور مستقیم به مفاهیم نظم و بقا نمی گراید؟ آن ها بیشتر، ویژگی های مربوط به فعالیت های ذهنی، ابتکار و شجاعت است. ولی آیا همه این ویژگی ها همان اندازه که از بهر نگهداشت خیر موجود لازم است، برای افزودن به آن بایسته نیست؟ در امور آدمیان چیزی شک نا پذیرتر از آن نیست که دستاورد های با ارزش را باید همان دست هایی پس دارند که عامل ایجادشان بوده اند. اگر آن دستاوردها ئبه هر حال خود واگذاشته شوند، به یقین زوال خواهند یافت.

میل، جان استوارت . (۱۳۸۶).حکومت انتخابی. ترجمه علی رامین.نشر نی ص ۵۹