اشک، فرصتی را فراهم می کند تا انسان برای لحظاتی راحت شود. فرد هنگام اشک ریختن، تنهایی خود را در برابر مشکلات در نظر می آورد. وقتی چشم انسان، اشک آلود می شود، در می یابد که برخورد دیگران با او خوب نیست و نمی تواند در برابر مشکلات تنها باشد در نتیجه از دوستان خود کمک می گیرد و می خواهد تا در برابر مشکلات او را یاری دهند. اشک ریختن باعث می شود تا فرد امکان چهارچوب بخشیدن به ذهن خود را داشته باشد. بتواند تنها در مورد مشکلاتش فکر کند و به مرور زمان به این تنهایی عادت کند. با این حال تنهایی به او فشار می آورد مشکلات زیادی به او فشار می آورند و باید تنهایی خود را در مسیر زندگی تحمل کند و البته نمی تواند. تنهایی باعث می شود تا فرد برای بررسی مشکلات خود، با غم و اندوه فراوان روبرو شود.