اظهارات کافکا در یادداشت هایش:

یک سال از نامزدی او با فلیسه می گذرد. در ۱۳ اوت ۱۹۱۳ می نویسد:

شاید اکنون همه چیز تمام شود و نامه دیروزم آخرین نامه باشد. بی تردید این بهترین راه است. رنجی که من خواهم برد. رنجی که او خواهد برد قابل قیاس با رنج مشترکی که حاصل این همه است نیست. به تدریج من خود را باز می یابم، او ازدواج می کند.  این تنها راه برون شو در این زندگی است. ما نمی توانیم در دل صخره راهی برای هر دو باز کنیم. همین یک سالی که گریستیم و خودمان را شکنجه دادیم بسنده است. او این را آخرین نامه هایم در خواهد یافت. در غیر این صورت، من قطعا با او ازدواج خواهم کرد، زیرا ضعیف تر از آنم که در برابر عقیده او راجع به خوشبختی آینده ما مقاومت کنم…

 جمادی سیاوش. (۱۳۸۷). سیری در جهان کافکا. انتشارات ققنوس. ص۱۰۳