اعراب و رومیان

 در آستانه اسلام در “مشرق سامی” و بین النهرین و بخش هایی از مصر، عرب های مهاجر می بودند که با روی آوردن لشگریان عرب به ان کشورها احتمالا به انان پیوستند و کمک کار آنها شدند همچنان که عرب های حیره و احتمالا بحرین از قشون اسلام استقبال نمودند. سبب این بود که زمینه فرهنگی شان به اسلام نزدیک بود، چرا که مسیحی بودند. همچنین منطقه شمال بین النهرین یعنی “جزیره” مسکن گروهی از مهاجران قبلیه بکر بن وائل بود(اخطل شاعر معاصر و هم پیاله یزید از همین قبیل است) آناتولی که سابقه مهاجرت اعراب نداشت مسلمان نشد تا آن که تران سلجوقی به تدریج به آن ها هجوم آوردند و همچنین پس از حمله مغول به ایران عده زیادی مهاجر به آنها کوچیدند تا آن که در قرن هفتم اسلام غلبه یافت.

 منبع:

ذکایی قره گزلو، علیرضا(۱۳۸۸). “اعراب و رومیان“. جهان کتاب، سال چهاردهم شماره ۱۰ و ۱۲ (پیاپی ۲۵۰)صص ۵۴-۵۵