دانستن روش برخورد با افکار پراکنده که ما را از تمرکز دور می کنند موجب می شود تا در هر بار تلاش برای تمرکز، توانایی خود را برای گردآوردی داده ها، بهبود بخشیم. شناخت این روش، و تکیه بر آموزه هایی که در بعضی کتاب های روان شناسی وجود دارند، باعث می شود تا بهبود مورد انتظار در عرض زمان کوتاهی به وجود آید. در کمبود زمان برای تمرکز، نوعی پراکندگی افکار به وجود می آید که فرد را وادار می کند تا ضمن رها ساختن انرژی های نهفته روح خود، و کناره گیری از عرصه اجتماعی با نوعی آشفتگی به تصمیم گیری بپردازد. عرصه تصمیم گیری برای فرد در مسائل اجتماعی، همواره باعث می شود تا فشار زیادی روی فرد وارد. شود. در عمل، افرادی که سعی می کنند فاصله خود را با دیگران حفظ کنند و در تلاش برای حفظ فاصله اجتماعی به نوعی آداب روی می آورند که تقلید آن برای دیگران می تواند مفید باشد. آداب و مناسک حفظ حریم دیگران، در ابتدای امر، وقتی به خوبی مورد بررسی قرار می گیرد، در یافته می شود که جزئی از  پیمان اجتماعی است. حفظ حریم دیگران، به ذهنی نیاز دارد  که بتواند به طرزی مناسب تمرکز کند و فاصله فرد در کلماتی که به زبان می آورد، حفظ می شود. فرد برای حفظ فاصله خود، تلاش می کند تا بر مجموعه ای از واژگان تکیه کند که ممکن است تعدادی از افراد با آنها آشنا نباشند. روش شکل گیری جملات در ذهن افراد، به میزان تمرکز آنها در برخورد های روزانه با سایر افراد بستگی دارد. برای این هدف، فرد باید تلاش کند تا ابتدا محیطی امن و نوعی یک کنج خلوت را برای تمرکز روی واژگان و جملات روزانه خود تدارک ببینید. فقدان کنج خلوت و ورود به صحنه ارتباطات اجتماعی، باعث می شود تا هر بار در برخورد با دیگران، همه واژگان و جملات به روش خاصی تفسیر شوند و فرد دچار سردرگمی شود که دیگران منظور او را به خوبی درک نمی کنند. فایده این تفکر در کنج خلوت و بیان جملات در گوشه ای از تنهایی این است که فرد نوعی ارتباط صمیمانه تر را با سایر افراد آغاز می کند که دیگر تکیه بر کلام ندارد بلکه منش شخصی وی است که نشان دهنده صمیمت او با افراد اطرافش می باشد. افکار پراکنده، به این روش روی تصویر اجتماعی افراد تاثیر می گذارد و هر بار کوشش برای بازسازی تصویر اجتماعی نیاز به گذشت زمان زیادی خواهد داشت. افکار پراکنده می توانند باعث شوند بسیاری از ایده های در ذهن، به گوشه ای رانده شده و به مرور زمان فراموش شوند. مساله ای که می تواند در بلند مدت خطرناک باشد و فرد را با آشفتگی های خاص روحی مواجه سازد. در یک محیط، که بر مبنای سکوت و تنهایی تدارک دیده شده است، راحت تر می توان تصمیم گرفت. تکیه بر این نکته که فرد می تواند شناخت بهتری از یک موضوع داشته باشد اگر به صورت سریع تر با مشارکت افراد دیگر به حل مساله بپردازد. واقعیت این است که فقدان نوعی تمرکز در بین افراد صاحب ایده، می تواند ثمرات چند مدت، کار پر تلاش و کوشش آنها را از بین ببرد. نبود تمرکز می تواند به خود بزرگ بینی افراد نیز باز گردد همواره کسی نیست که فرد را از دور باطل عدم تمرکز نجات دهد و فرد آن قدر با تکیه بر این که صرفا یک سری افکار پراکنده و پریشان دارد، خود را باد می کند تا در نهایت می ترکد