به اعتقاد باشلار ، تخیل، قدیم و تجربه حادث است. شناخت شاعرانه ی جهان مقدم بر شناخت عقلانی جهان است. جهان نخست زیباست و سپس حقیقی. جهان هستی در سه مرحله پدید آمده است: نخست در مرحله ی خیالپردازی یا به شگفت آمدن و اعجاب. به شگفت آمدن یا اعجاب خیالپردازی  ایست که تنها یک آن می یابد. سپس در مرحله Cntemplation یعنی این نیروی شگرف روانی انسان که به رغم حوادث و سوانح زندگانی حسی می تواند تخیلات خویش را تجدید و احیا کند و سوانح زندگانی حسی می تواند تخیلات خویش را تجدید و احیا کند و با این بازسازی  مدام،  مانع نابودی زندگانی تخیلی گردد. و به فرجام  در مرحله ی Representation که عبارت است از منطبق افتادن تخیل صور  با معرفت  صور یا یادآوری و بازشناسی دقیق و صحیح صوری که نخسبت عاطفی  بوده اند و با روح و قلب آدمی سر کار داشته اند یعنی آدمی نخست آنها را دوست داشته و نوازش کرده است.

برگرفته از مقدمه ی جلال ستاری بر کتاب روان کاوی آتش

منبع:

باشلار، گاستون.(۱۳۷۸). روان کاوی آتش. ترجمه جلال ستاری. نشر توس. ص ۲۱