باومن روایتی(narrative) فراگیر از تاریخ غرب ترسیم می کند. او با فاصله گرفتن از داستان های روشنگری مبنی بر پیشرفت خرد و آزادی،  داستان کنترل اجتماعی و ترقی خرد به مثابه استیلا را حکایت می کند. علاوه براین(more…) ، در حالی نظریه پردازان کلاسیک و معاصر مدعی(claim) بودند که تمایز میان سرمایه داری  و سیوسیالیسم موضع اصلی تضاد و امید اجتماعی است، باومن تمایز مدرنیته  و پست مدرنیته  را جایگزین  آن می کند. از این منظر ، سرمایه داری  و سیوسیالیسم نشانگر گونه های(types) اجتماعی  متفاوتی  از پویش های مدرنیته اند. با وجود تمایل باومن  به فاصله گرفتن از بخش های(sections) عمده ای از جامعه شناسی استقرار یافته، روایت اجتماعی او به وضوح(obvoiusly)  هیئتی روشنگرانه دارد: این روایت داستانی(story) است از تلاش نوع بشر برای آزادی(freedom) و امیدی(hope) همچنان برقرار مبنی بر این که خرد(wisdom) بتواند تفاوتی ایجاد کند.

سیدمن، استیو.(۱۳۹۰). کشاکش آرا در جامعه شناسی. ترجمه هادی جلیلی. نشر نی. ص ۲۵۲