آنچه کارول بیان کرده است در واقع پیشروی از مدل ستی[۱] می باشد. مدل سه مرحله ای ستی، در روزگار خودش پیشرفتی قابل ملاحظه به حساب می آمد. این مدل بر مبنای سه پارامتر و مرحله می باشد: اجبار اجتماعی، مسئولیت های اجتماعی و پاسخگویی اجتماعی. مرحله اول، بر این نکته تاکید دارد که شرکت ها به صورت اجتماعی در یک کشور، مسئولند و باید در محدودیت های یک کشور بگنجند. دومین مرحله، بر این مبنا است که شرکت، نه تنها باید تاییدات قانونی را رعایت کند، بلکه باید هنجارهای رایج و عرفی را نیز بپذیرد. بنابراین، ایجاد توازن بین آنچه از جامعه نیاز دارند و آنچه جامعه از آنها می خواهد، هدف این مرحله است. سومین مرحله در باب قابلیت اعتماد و پویایی در دیالوگ با ذی نفعان است که باید در فرایند تصمیم گیری شرکت کنند. کارول در واقع این سه مرحله را به چهار مرحله تبدیل کرده است. و آن را بسط داده است.
[۱] Sethi