بوردیو و بازتولید
هر عامل اجتماعی با کسب موضعی نسبتا مساعد از نظر میزان سرمایه (با سودآوری مادی و نمادی) و میزان رضایت، چه اجتماعی و چه شخصی، آگاهانه یا به طور ناخود آگاه، تمایل دارد این میراث را به اخلاف خود منتقل کند. او ( در اغلب موارد هنوز هم، ” پدر خانواده” در جامعه های ما) گاهی تا سر حد درگیری بدنی اصرار دارد موضع اجتماعی اش “زیر تاثیر این نوع تمایل به ادامه حیات در موجودی که در عمق وجود او لانه کرده است” ادامه یابد. این تمایل وی را وا می دارد که مجموعه ای از راهبرد های بازتولیدی را برای انتقال وضعیت یا موضع خود با تمامی مشخصات آن، به بهترین وجه ممکن به کار گیرد. این پدیده انتقال، (کاملا اساسی در هر جامعه و مطابق با نظم ارث بری ها، یعنی اداره رابطه بین والدین و فرزندان و، دقیق تر بگوییم، تداوم حیات خاندان و میراث آن ، به معنای وسیع کلمه”) در جامعه های مدرن که ازدیاد میدان ها موجب تفاوت های بسیار بین آن ها شده است، به نوع خاصی جلوه گر می شود: در واقع رابطه “با پدر یا با میراث خانوادگی، با توجه به امکان ارتقا اجتماعی ای که فراهم می آورد، اغلب به عنوان چیزی که هم باید آن را داشت و هم باید آن را کافی دانست که فرایند های انتقال به ساز و کار های عینی و به ویژه به مدارک تحصیلی نیز بستگی دارند. ” انتقال میراث برای همه طبقات اجتماعی (به درجات مختلف) به جواز هایی که از سوی نهاد های آموزشی صادر می شوند، بستگی دارد این نهاد ها بنا بر اصل واقعیت که زمخت و نیرومند است، به دلیل فشردگی رقابت، مسئول بسیاری از شکست ها و نا امیدی ها هستند” بدین روال است که میان تمایل طبیعی والدین و فرزندان آنها به “سرمایه گذاری” در نهاد های تحصیلی و وابستگی آنها به این نهاد ها برای بازتولید” میراث و مواضع اجتماعی آن ها” ارتباط نزدیک وجود دارد. ( شویره و فونتن، ۱۳۸۵، صص ۵۱-۵۰)

شویره، کریستی ین. فونتن، الیویه.(۱۳۸۵) واژگان بوردیو. ترجمه مرتضی کتبی. نشر نی.