تعویق در کارها و پشت سر انداختن آنها در محیط علمی می تواند باعث اشتباهاتی شود که جبران آن بسیار سخت باشد. تعویق در محیط علمی، وقتی با تندخویی همراه می شود، می تواند فرصتی باشد برای کسانی که می خواهند از شکاف ها استفاده کنند و بدبینی به نتایج کار را در ذهن بقیه تثبیت کنند. تعویق و تاخیر در کارها، همیشه به نتیجه به گونه ای ضرر می زند که در بلند مدت، روحیه علم آموزی را در فردی که تاخیر می کند، کاهش می دهد و در نهایت او را به فردی منزوی تبدیل می کند که در اتاق خود نشسته است و ارتباطی با جهان بیرون ندارد. هر کس هم که بخواهد می تواند با ترفند ها و نیرنگ های خاص بر او غلبه کند و باعث تعویق ها بعدی در روند های کاری دیگران شود.