گل صد برگ
***
در باد می خوابد
تکان می خورد
با گلبرگ های بی شمار
تکان که می خوریم
هوا
تغییر می کند
ما می ریزیم
عصر هایی هست
به قهوه نوشی
می گذرد
فکر می کنی
در یکی از آن ها
شعری می نویسی
در دیگری بحث می کنی
بعد باز هم عصر و عصر
منبع:
نرودا، پابلو و دیگران(۱۳۸۷). بدون هماهنگی شعر نگویید، شعر آمریکای لاتین. ترجمه اسد الله امرایی. نشر گل آذین. صص ۱۲۶-۱۲۷