عمده ترین اثر در زبان شناسی(linguitics) ساختاری کتاب درس هایی در زبان شناسی عمومی اثر فردینان دو سوسور زبان شناس سوئدی بود. این اثر در سال های دهه ۱۹۶۰ مورد توجه و امعان نظر ساخت گرایی قرار گرفت. زبان شناسی سوسوری و به تبع آن برخی از ساختگرایان معتقد بودند که پاره ای از زبان ها مثل زبان فرانسه، زبان های همگن هستند. یعنی در چهارچوب(framework) این زبان ها همه به زبان واحدی صحبت می کنند(talk). با یک زبان تکلم می کنند و یک کد مشترک یا نظام عمومی اصوات و معانی در لایه زیرین انبوه پاره گفته های کلامی و نوشتاری قرار می گیرد. از این زمان به بعد آثار مربوط به گفتمان کل نظریه نظام را رد نکردند. بلکه(but) این عقیده را رد کردند(rejected) که در پس تمام گفتمان ها یک نظام عمومی منفرد قرار دارد.
هر نظام از یک سری روابط تشکیل شده است. به عقیده سوسور اصوات یا تصاویر و ایماژ های نوشتاری و معانی هر زبان تنها در جریان روابط آنها با یکدیگر وجود دارند. و به یک نظام روابط تعلق دارند. نه اصوات و نه معانی واژه ها و کلمات هیچ کدام پیش از نظام مذکور وجود خارجی ندارد، بلکه از نظام نشات می گیرند.
مک دانل، دایان.(۱۳۸۰). مقدمه ای بر نظریه های گفتمان. ترجمه حسین علی نوذری. نشر فرهنگ گفتمان. ص ۶۵-۶۶