شعری از ویلیام کوپر

William Cowper

پيروزي اميد

***

در ميان بشريت، بهتر بگویم، مومنین

هوشياري است که در سينه ها قرار مي گيرد

و بلاهت است که ختم مي شود وقتي اميد راستين آغاز مي گردد

و آری ،انكه بهشت خويش را مي جويد بايد از بند گناهان رها شود

قاموس روزگار مخالفت مي كند ، با قدرت بي انتهايش

اين هجوم خروشان، اين فراق نهايي را برای مومن می آفریند

و آنگاه كه دين، بينش مومنی مي شود

نفرتي حقيقت گون و راستين را در خود می یابد

از آنچه تاكنون بشر را آلوده است

از آن زمان كه عبادت می کند، اصلا از آن موقع که زمان آغاز شد

در می یابد که اين چيز هاي حقير در این دنیا،

برایش حرصي به همراه نمي آورد،نقصاني نمي آورد ، عذري هم ندارد

او كاملا آزاد مي شود

این گونه است که او تپش آينده در می یابد

در نبردي ابدي و جهاني با تاریکی

ترجمه مهزیار کاظمی موحد