شعر قلب ناخوش از طرفه بن العبد

القلب السقیم

قلب ناخوش

***

خَلیلیَ! لا واللهِ ما القَلبُ سالم ٌ

و انُّ ظُهُرت مِنی شَمائِل صاحِ

و الّا، فما بالی، و لم اشهَد الوعَی

ابیتُ کانی مَثقلَ بِجرَاح

 

رفیق من به خدا سوگند، قلب، سالم نبود

و همانا از من ظهور کرد برتری هشیاری پس از مستی

وگرنه ، آرزویم این نبود و شهادت نمی دادم نبرد را

و نخواهم داد که من، همچو آبستنی سنگین بار جراحی ام

ترجمه مهزیار کاظمی موحد

طرفه بن العبد. دیوان.(۱۹۸۷) شرحه و قدم له مهدی محمد ناصرالدین. دارالکتاب علمیه.ص ۱۵