وقتی زمان فرد، در طول روز، صرف پرداختن به مفاهیم مختلف فلسفی می شود و فرد کمتر با مسائل عینی در جامعه برخورد پیدا می کند، این امر می تواند به مرور زمان، باعث شود تا فرد در شناخت اطرافیان خود دچار مشکل شود. گوشه گیری بیش از حد، مطلوب نیست. وقتی کل روز فرد، با مفاهیم فلسفی پر می شود، دیگر ارتباط برقرار کردن با دیگران به خصوص در زمینه های عاطفی دچار مشکل می شود. فرد نمی تواند دقیقا منظور خود را بیان کند و این مساله باعث دلسردی طرف مقابل می شود. بدین ترتیب فرصت از دست می رود. نداشتن توشه ی کافی در این زمینه برای شناخت فردی که به سطح شما بخورد، باعث می شود تا به مرور ناامیدی کالبد شما را فرا گیرد. تبسم تلخی می کنید که نمی توانسته اید شخص مورد نظر خود را پیدا کنید زیرا به طور اساسی از واقعیت های جامعه به دور بوده اید.
دور بودن از واقعیت های جامعه، باعث می شود تا برای خود و فرد دیگری مشکلاتی را ایجاد کنید و زمانی را در اندوه و غم بگذرانید. از دست دادن فرصت ها، چند برابر می شود. به هر حال، داشتن چنین مشکلاتی و حل نکردن آنها در زمان مقتضی، باعث می شود تا شخصیت شما از ژرف بودن، به دور باشد، یعنی نمی توانید روی تصمیم خاصی بایستید. دنیایی که فقط با کتاب های فلسفه و جامعه شناسی پر شده باشد، باعث نمی شود تا شخصیت شما عمق لازم را پیدا کند و از واقعیت های جامعه به دور باشید.