بنا بر یک سنت باستانی ، ذهن امری غیر فیزیکی است.  این آموزه را می توان دوگانگی جوهر نامید. بنا بر نظریه دوگانگی در جوهر ، ذهن از سنخی کاملا متمایز  از بدن است. بدن شیئی فیزیکی است که در فضا قرار دارد، از اتم های ساخته شده که علم شیمی آن هار ا می شناسد، قد و وزن مشخصی دارد و می تواند دیده یا لمس شود. حال آنکه  ذهن امری غیر فیزیکی است، در فضا قرار ندارد و از اتم هایی ساخته نشده که برای علم شیمی آشنا باشد. نه دارای وزن است و نه قد و نمی تواند دیده یا لمس شود. بنا بر نظریه  دوگانگی در جوهر، ذهن، و بدن از دو سنخ متفاوت  اند، به عبارتی از دو جوهر مختلف  اند(برای تسهیل در فهم می توان “جوهر” را “خمیر”، “جنس” یا “ماده” تغییر کرد. اکنون می توان دید که عنوان “دوگانگی در جوهر” از کجا نشات گرفته است. بنا بر نظریه دوگانگی در جوهر، در جهان دو نوع متمایز از جوهر وجود دارد:  جوهر ذهنی، جوهر فیزیکی.

ریونز کرافت، ایان.(۱۳۸۷). فلسفه ذهن، یک راهنمای مقدماتی.ترجمه حسین شیخ رضایی. نشر  صراط. صص۱۷-۱۸