برگرفته از کتاب اصول فلسفه دکارت

اصل ۹

در این که فکر چیست؟

منظور من از فکر تمام آن چیزی است که در ما می گذرد و ما وجود آن را بی واسطه در خودمان درک می کنیم. به این دلیل، نه فقط فهمیدن ، خواستن، خیال کردن بلکه حس کردن نیز چیزی جز به فکر و اندیشه نیست.اگر بگویم: من می بینم یا راه می روم ، پس وجود دارم، و اگر مقصود از دیدن یا راه رفتن کار چشم یا پای من باشد، نتیجه ای که از آن می گیریم . چنان استوار نیست که نتوان در آن شک کرد.  زیرا چنان که گاهی در خواب اتفاق  می افتد، شاید من فکر کنم که می بینیم یا راه می روم. و حال آن که چشمانم بسته است و از جای خود حرکت نکرده ام و شاید اگر بدنی  هم نداشتم باز هم ممکن بود چنین چیزی رخ دهد. اما اگر مقصود من این است که فقط از احساس خود یا از این که آگاهانه در می یابم که می بینم یا راه می روم، سخن بگویم، این نتیجه گیری چنان اعتبار مطلقی دارد که تردیدی در آن نمی توان کرد. زیرا این حالت دیگر به نفس من بر می گردتد که تنها با احساس من یا با فکر من در این که می بینم یا راه می روم مربوط است.

دکارت، رنه.(۱۳۷۱). اصول فلسفه. ترجمه منوچهر صانعی. نشر  بین المللی الهدی. صص۴۴-۴۵