بر طبق روایات بنای کعبه توسط حضرت ابراهیم (ع) در سومین سفرش از فلسطین به مکه و به دستور خداوند متعال انجام گرفته است. هر چند برخی از روایات، طبق گزارشی داستان گونه بنای کعبه را به حضرت آدم (ع) و یا شیث بن آدم نسبت داده اند.
زندگی اسماعیل در مکه توام با افسانه توصیف شده است و در مورد فرزندان اسماعیل و اساسمی آنها گزارش های متفاوتی است. ازرقی گوید: اسماعیل در مکه صد و سی سال عمر کرده و چون در حجر در کنار مادرش باقی شده است. پس از رحلت اسماعیل، نابت و یا به روایت دیگر فیدار پسر اسماعیل عهده دار سرپرستی امور کعبه شد. برخی از فرزندان اسماعیل برای جست و جوی آب و زمین از مکه خارج شدند و برخی که کم سن و سال تر بودند در کنار حرم باقی ماندند. پس از درگذشت نابت مضاض بن عمرو جرهمیف پدر بزرگش مادری نابت سرپرستی امور مکه را در دست گرفت. در این زمان به نظر می رسد علاوه بر فرزندان اسماعیل و قبیله جرهم، قبیله قطورا که از عمالقه بودند، نیز در مکه حضور داشتند، زیرا طبق روایات مضاض بن عمرو جرهمی، در جدال و ستیزی که با عمالقه داشت توانست با شکست دادن آنها، عمالقه را از مکه بیرون براند. بنابر گفته ازرقی جرهمیان در منطقه بالای مکه (معلات) و کنار کوه قمیفعان ساکن بودند و قطورا (عمالقه) در منطقه پایین مکه (مسقلبه اجیاد) اسکان داشتند
ازرقی در گزراشی دیگر به نقل از ابن اسحاق می نویسد: “…و چون سرزمین مکه برای ایشان (فرزندان اسماعیل و جرهمی ها) تنگ شد در اطراف پراکنده شدند و برای امرار معاش به نقاط مختلف رفتند” تاریخ فرزندان در مکه از مرگ نابت تا عدنان بسیار آشفته است. نسب شناسان در باب تعداد فرزندان میان عدنان و اسماعیل اختلاف نظر بسیاری داشتند. حتی تاریخ زندگی عدنان نیز آشفته و آمیخته به افسانه و اسطوره است.(پیرمرادیان و عزتی، ۱۳۹۲)
منبع:
پیرمرادیان، مصطفی. عزتی ، مهدی. (۱۳۹۲). تاملی بر چگونگی سکونت قبایل مکه و میزان جمعیت قریش در آستانه ظهور اسلام. سال پنجم. شماره ۱۴٫ صص ۱۱۱-۱۳۴