متانت

پیشروی در متانت، پیشروی در یک تبحر  که به کار می بریم، همواره با احترام به آن شغل، تغییر در موقعیت، تغییر در زمانی و مکانی که تجربه می کنیم به دست می آید و آینده برای همیشه در یک جای خاص که همیشه هستیم وجود ندارد. از سوی دیگر نگارش یک شخصیت در یک مهارت ممتد، همواره زمانی طول می کشد. برای بعضی، تبحر در دستیابی به نوعی شناخت، برای پایان دادن به یک دور باطل در دستیابی به “معقول” همواره نیاز مند بیشتر خود ایده اولیه است تا نمونه های شکست و ضد ایده اولیه. برای بعضی دیگر شرایط عدم امکان دستیابی به “معقول” در سطحی بالاتر از لحاظ کیفیت و کمیت، همیشه با بررسی نحوه شکست ایده اولیه و کلا مفاهیم متضاد با ایده اولیه است که برتری خود را در بررسی “ایده” و “بحث های مخالف ایده” نشان داده و این مساله دارای اولویت می باشد. هر دو مقوله ایده اولیه و نمونه های شکست آن می تواند فرد را به نوعی تلاش برای دستیابی به هماهنگی با سایرین برساند و ریشه حرکت برای همکاری برای دست یابی به معقول در سطح بالاتر شود. معقول ما را تنها نمی گذارد و رها نمی کند. هر جا برویم خود را حتی در طبیعت اشیا نیز  نشان می دهد. معقول طبیعت اشیا را در قالب دو نمونه ایده اولیه سازنده و ایده مخالف و نشدن طبیعت خود را نشان می دهد. متانت بدین طریق اجباری است.