تنها تعدادی معدودی از شرکت ها می توانند به طور کامل و با موفقیت، بر کلیه متغیرهای خارجی نظارت کنند. حتی اگر همه مدیران معتقد باشندکه این اهمیت استراتژیک متغیرهاست که تعیین می کند کدام متغیر ها را باید به طور مستمر و پیوسته نظارت و ردیابی کرد، باز هم گاهی سهوا یا عمدا از کنار تحولات جدید و حیاتی بی تفاوت می گذرند. ارزش های شخصی مدیران یک شرکت و هم چنین موفقیت استراتژیهای فعلی باعث می شود تا آنها را در تشخیص متغیرهای خارجی  و هم چنین در تفسیر آن چه که مشاهده می کنند، دچار خطا و اشتباه می شوند این خطا را اصطلاحا نزدیک بینی استراتژیک می نامند. یعنی تمایل به رد اطلاعات نا آشنا  و منفی. اگر شرکتی قصد دارد استراتژی خود را تغییر بدهد ، ممکن است نتواند اطلاعات صحیحی درباره محیط خارجی به دست آورد و در نتیجه در انجام این مقصود ناکام بماند.

ویلن، توماس، ال. هانگر ، جی دیوید.(۱۳۹۲). مدیریت استراتژیک و سیاست کسب و کار. تجزیه و تحلیل محیط و تدوین استراتژی. جلد اول. ص ۱۳۵