از دیدگاه سیج و ایتزن (۲۰۱۶) کارکردگرایی بر آن است که نهاد های مختلفی در جامعه با یکدیگر کار می کنند تا یک سیستم اجتماعی کل را حفظ کنند. در این جا تمرکز روی پیوستگی[۱]، کار با یکدیگر و ثبات قدم در  برخورد با دشواری ها است. در نظر داشته باشید که در اینجا انسجام با سایر سیستم ها، مانند بدن انسان، که در آن اعضا  با یکدیگر کار می کنند مهم است تا همه بتوانند به طور مناسب کار کنند. ببینید مثلا  ورزش و فعلیت فیزیکی به عنوان بخشی از سیستم جامعه دیده می شوند که تغییر مثبت را در جامعه ایجاد می کنند. افرادی که از دیدگاه کارکردی به اوضاع می نگرند، ورزش و فعالیت فیزیکی  را چیزی می دانند که به طور مثبت در جامعه مشارکت می کند و مشارکت کنندگان از آن از طریق توسعه و بهبود سلامت خود، توسعه شخصیت خود و توانایی برای آموختن از درس های زندگی بهره می برند. مثلا یک موسسه تحقیقاتی در زمینه آموزش مدارس نقش ورزش را این گونه مفید توصیف می کنند که ورزش دبیرستان ها(یا سایر فعالیت های فوق برنامه) :

• ماموریت اکادمیک مدارس را پشتیبانی می کند
• به طور پایه ای و ماهوی، آموزشی می باشد.
• با موفقیت در دوره های بعدی زندگی همراه است
• بخش ارزشمندی از کل تجربه دبیرستان ها را نمود می دهد
• همراهی مثبت با موفقیت اکادمیک در سایر حوزه ها دارد
• در پاسخ گویی به نیاز های پایه ای دانش آموزان و کمینه سازی تعداد ترک تحصیل ها
• آموختن درس های زندگی

به عنوان مثالی  دیگر : مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها مزایای متعددی را برای فعلیت مداوم فیزیکی بیان می دارد:

کنترل وزن

• ریسک کاهش یافته تپش قلب، دیابت نوع ۲ و بعضی سرطان ها؛
• تقویت استخوان ها و ماهیچه ها در فعالیت های روزانه و احتمالا طول عمر

همان طور که این نمونه ها توضیح می دهند، بسیاری از افراد و کارگزاران[۲] رویکردی کارکردگرا را استفاده می کنند وقتی در مورد نقش ورزش  و فعالیت های فیزیکی در جامعه بحث می کنند.  

[۱] unity

[۲] agencies

بنا به تعریفی از زبان پارسونز: کارکرد یک نظام زنده با مجموعه فعالیت  های متناظر است که نیاز  یا نیازهای نظام را به عنوان نظام بر آورده می کنند.  مفهوم کارکرد(function) در معنایی که پارسونز  از آن در مد نظر دارد، برای تحلیل سیستمی، دست کم برای تحلیل نظام کنش، مفهومی اساسی است. پارسونز می نویسد : ” مفهوم  کارکرد پیامد  و نتیجه ضروری  مفهوم نظام زنده ای است که برخی از خصوصیاتش را شرح می  دهد که  بعضی از آنها به روابط نظام و محیطش مربوطند  و بعضی دیگر به روابط اجزای خود درونی نظام “

نیاز به انطباق و ثبات شاید اصلی ترین نیاز نظام باشد و باید کارکردهایی در آن جاری شوند تا بتواند این انطباق را انجام دهد.

منابع:

روشه گی.(۱۳۷۶) جامعه شناسی پارسونز. ترجمه عبدالحسین نیک گهر. موسسه فرهنگی انتشارات تبیان.

Sage, G. H., & Eitzen, D. S. (2016). Sociology of North American sport (10th ed.). New York, NY: Oxford