“پدیده شناسی روح” پژوهشی  در بسیاری چیزهاست . از یک سو تاریخ فلسفه است که هگل در آن نه تنها نظریات فلسفی مهم گذشته را بررسی می کند بلکه می کوشد تا از پهنه همه نظریات فلسفی ممکن تصویری کامل بدست دهد(و نمونه ای از شیوه فوق العاده و شگفت انگیز او در اجرای این کار نا ممکن ، کوشش اوست برای پیش بینی فلسفه هایی که بعدها در آثار پیروان و منتقدان هگل پرورده شد. – مثلا در “پدیده شناسی می توان طرح فلسفه اصالت وجود “کرکه گور” و اتمیسم منطق راسل و پاسخ هگل را در رد آنها باز شناخت) . ولی چون در نظر هگل صور معقولی که فیلسوف  باز می شناسد صوری هستند که نه تنها به کار نظریه –پردازی  بلکه به تمدن انسان شکل می بخشند، کتاب “پدیده شناسی”، تاریخ فلسفه را در چهارچوب تاریخ روح آدمی جای می دهد و هنر و سیاست و دین، همه را بررسی می کند. الگویی که در همه این بحث ها پدیدار می شود همان است که هگل در جریان تفکر راجع به تعارض میان دولت شهرهای یونان باستان و آلمان عصر او پرورش داده است.

مک اینتایر. السدر.(۱۳۸۷). مارکوزه. ترجمه حمید عنایت. نشر خوارزمی. صص ۴۱-۴۲