تعهد(commitment) در زمینه رابطه های(relationship( ناب(lean) نقشی مرکزی(central role) بر عهده دارد. در مورد بسیاری از انواع فعالیت های(activities) اجتماعی تعهد به طور کلی لازم شمرده ایم شود،  و به آسانی می توان مشاهده کرد که این امر در تمام(all of) فرهنگ  ها مصداق می یابد. برای مثال(for example) می توان گقت که معتقدان(believers) واقعی(real) به هر مذهب تعهد خاصی نسبت به ارزش های(values) عملی و نظری مورد تایید آن مذهب احساس می کنند(feels). با این وصف، اعتقاد راسخ با تعهد فرق دارد. و هنگامی که امروزه در زمنیه رابطه های عاطفی صمیمانه  از تعهد سخن می گوییم، و در واقع با پدیده ای سر و کار داریم که از نظر تاریخی جددی و تازه است. تعهد در بافت کلی رابطه ناب، به طور کلی جانشین همان لنگرهایی است که در جوامع ماقبل مدرن تداوم ارتباط های شخصی نزدیک را تضمین می کنند. عشق به مفهوم عشقهای خیال انگیز معاصر ، یکی از اشکال تعهد است منتها با دامنه ای گسترده تر، در متن یک رابطه شخصی بسیار نزدیک “شخص متعهد” دقیقا به چه کسی اطلاق می شود؟

آنتنونی گیدنز.(۱۳۸۵). تجدد و تشخص. جامعه و هویت شخصی در عصر جدید. ترجمه ناصر موفقیان. نشر نی. ۱۳۵