اندلس با قدرت و سلطه ای که در عهد عبدالرحمن الناصر حاصل کرده بود اینک میان دولت اسلامی سمت صدارت و ریاست یافته بود. زیرا دولت عباسی در آن ایام روی به انحلال نهاده بود و دولت جوان فاطمی به جایی نرسیده بود که بتواند با آن رقابت کند، بنابراین آندلس  زعامت را از ان خود کرده بود و قرطبه مرکز دیپلماسی جهان اسلامی شده بود و دول مسیحی چشم به ان دوخته بودند و می خواستند با آن روابط مودت برقرار کنند…دربار قسطنطنیه با آن که  از مقر خلافت اندلس دور بود و میانشان هیچ مرز جغرافیایی مشترکی نبود بیش از همه تلاش می کرد که با اندلس روابط دوستانه برقرار سازد. در سال ۳۳۶ هجری قمری مصادف با ۹۴۸ میلادی  سفرای قسطنطین هفتم قیصر قسطنطنیه با هدایای نفیس بیامدند.  چون رسولان قسطنطین بازگشتند ناصر همراه ایشان سفیری روانه داشت. این سفیر هشام بن هذیل بود با هدایای گران، تا بدین طریق بر روابط مودت میان قرطبه و قسطنطنیه این سفیر پس از دو سال بازگشت. سفارت خود را به نیکوترین وجهی بجای آورده بود. سفیران قسطنطین نیز با او بازگشتند.

عکس: کنستانتین هفتم(قسطنطین هفتم)