فيلم رنگو يکی از آثار بزرگ انيميشن جهان است كه متناسب با شاخصههای ژانر وسترن، يك ژانر صرفاً آمريکايی، ساخته شده است. علت جذابيت اين فيلم بهرهگيری از عناصر اسطورهای و كهنالگويی و خصوصاً مطابقت ساختار آن با روايت تك اسطورۀ جوزف كمبل است. ساختار فيلم با الگوی پيشنهادی وگلر مطابقت بيشتر دارد. هرچند بعضی از عناصر مثل عبور از نگهبان آستانه و تجديد حيات، نمودی كمرنگ دارند. علاوه بر اين، مرحلۀ رد دعوت كه معمولاً بعد از مرحلۀ دعوت به ماجرا میآيد، در اين فيلم همزمان با مرحلۀ رويکرد به درونیترين غار آمده تا نوعی فراز و فرود و آشنايیزدايی و خلاقيت هنری در ساختار روايت معمول و عادت زده ايجاد شود. ويژگی ممتاز فيلم اين است كه قهرمان كاملا متناسب با ساختار فرهنگی و اجتماعی معاصر غرب بازآفرينی شده و پيامآور و منادی اسطورۀ هسته در فرهنگ مغرب زمين يعنی دعوت به خودشناسی و باور به خود و فرديت است. قهرمان اين فيلم و بسياری ديگر از فيلمهای سينماهای غرب، برخلاف قهرمانان ادوار كهن، با تکيه بر خرد نقاد و باورمندی به استعدادهای درونی خود است كه قهرمان میشوند؛ نه با توجه و تمركز بر منبع فوق طبيعی بيرونی يا تقليد و پيشداوری. بهترين نمونۀ اين اسطوره، اسطورۀ پرومته است كه در تاريخ و فرهنگ غرب از سوی بسياری از هنرمندان بازآفرينی شده و به شکل يك كلاناسطوره بر مسند تاريخ غرب نشسته و نمايندۀ توجه به فرديت و آزادی و عقلانيت است.

علی نوري محمد عليجانی فردیت(۱۳۹۶) قهرمان در فیلم رنگو. دو فصلنامه علمی ترویجی پژوهش هنر. سال هفتم شماره چهاردهم