آمادگی روانی

آگاهی به وضعیت طرف مقابل همیشه نیاز به امادگی روانی دارد. آمادگی روانی به نوعی عقب نشینی در مورد جهان اطراف ما و بازی های رایج در اطراف می باشد. خوب که دقت می کنیم می بینیم یک سری بازی در اطراف ما در زندگی روزمره وجود دارد که ما باید حتما در آنها شرکت کنیم. در غیر این صورت فاصله هشیار شدن ما به وضعیت روانی اطرافیانمان تا لحظه دریافت اولین سیگنال ها، کلی طول می کشد. ذهنی می تواند آمادگی روانی پذیرش دوره ای از عمر را دارد که قناعت را هم چاشنی کار کند. کلا آمادگی روانی به عقب نشینی گسترده ما از “موقعیت دست نیافته” به “وضعیت داده[۱]” است. در شرایطی که ساختار به ما می دهد می توان برای مدتی هم که شده تا حدی جولان داد. پذیرش همیشه تلخ است ولی اگر صبر همراه آن باشد شیرینی پذیرفته شدن به همراه آن می آید. حقیقت هم این است که با پذیرش موقعیت خود در این جهان ابتدا به تلخی در می یابیم که چه کسی نیستیم. یعنی نوعی قیاس هم در این میان اهمیت دارد. گاهی سطح فکر بالاتر باشد و فرد هم مناعت طبع بیشتری داشته باشد، فرد می گوید از خودش در زندگی عقب است و اغلب هم با عینیات دور و برش مقایسه می کند.

[۱] given