پرو(۱۹۷۲)  مدلی را برای تناسب تکنولوژی با شرایط و موقعیت های مختلف ارائه کرد. وی پیوستاری از رویه های حل مساله را مفروض دانست. در یک سر این پیوستار  رویه هایی برای حل مساله وجود دارند که قابل تجزیه و تحلیل هستند: به این معنی که می توان آن ها را بر اساس نوعی منطق و یا مراحلی از پیش برنامه ریزی شده  تجزیه کرد. در سر دیگر پیوستار رویه هایی قرار دارند که غیر قبابل تحلیل  و یا غیر قابل برنامه ریزی هستند، یعنی، مساله به گونه ای است که سازمان باید روشی منحصر به فرد برای حل آن به کار گیرد. سپس وی شرایط حل مساله را بر حسب تعداد  استثنائات طبقه بندی می کند. تعداد کم استثنائات بدان معناست که تغییر پذیری اندکی  در بستر تصمیم گیری وجود دارد و اقدامات و واکنش های مورد نیاز شناخته شده و تکراری هستند. در سر دیگر پیوستار استثنائات  بی شماری وجود دارند که واکنش های متفاوت و منحصر به فردی را می طلبند. در شرایطی که استثنائات کمی وجود دارند و تکنیک های حل مساله قابل تحلیل هستند تکنولوژی تکراری مناسب خواهد بود. شیوه ی تصمیم گیری در این حالت شیوه ی عقلایی محدود است. هنگامی که شرایط  و تکنیک های حل مساله پیچیده تر می شوند تکنولوژی مورد نیاز نیز مهارتب بیشتری می طلبد- مهارت های مهندسی و استادکاری مورد نیاز هستند. این شیوه های تصمیم گیری به قضاوت بیتشری نیاز دارند و اگرچه شرایط خیلی پیچیده تر از حالت تکنولوژی تکراری می شود اما این شیوه های تصمیم گیری هنوز هم می توانند به قواعد و مراحل گام به گام تجزیه شوند. ولی، زمانی که شرایط پیچیده و تکنیک های حل مساله  منحصر به فرد  و غیر تکراری می شوند، تکنولوژی مورد نیاز تحقیق و توسعه خواهد بود. در این حالت شیوه حل مساله مستلزم روش های منحصر به فرد  شناسایی مسائل جدید و یافتن راه حل های ویژه خواهد بود.  (استیسی، ۱۳۹۰، ص ۲۱۷)

وی برای فناوري دو بعد اساسی به قرار زير معرفی مي كند:

۱- تنوع/تغييرپذيری وظيفه( Task analyzability) که بر اساس تعداد استثنائات در رويه های استانداردی که در به كارگيري فناوري معين با آن مواجه مي شويم، تعريف مي شود. به عبارتی اگر کارها بسيار تکراری و روزمره باشند، استثنائات کمتری خواهند داشت (تنوع کمتر)؛ همانند فعاليت های مربوط به مشاغل خط توليد و از طرفی اگر کارها تنوع بالايي داشته باشند، از استثنائات زيادتری برخوردار خواهند بود؛ همانند پست های مديريتی؛ تنوع زياد؛ وجود موارد استثنا و غيرمنتظره در کارها / تنوع کم؛ وجود موارد استاندارد و پايدار در کارها(

۲- تجزيه و تحليل پذيری مساله

اشاره به اين نکته دارد که در زمان مواجهه با يک استثنا تا چه حد شيوه های تحليلی شناخته شده برای
مديريت آن وجود دارد. به عبارت ديگر هرگاه مساله به وجود آمده “خوش ساختار” باشد، قابليت تجزيه و تحليل فعاليت ها زياد خواهد بود؛ چراکه روش های شناخته شده ای برای حل آن وجود دارد و بر عکس اگر مساله خوش ساختار نباشد از قابليت تجزيه و تحليل بالايی برخوردار نخواهد بود. (لطف الهی حقی، ۱۳۸۹)

منابع

استیسی، رالف، دی.(۱۳۹۰). مدیریت استراتژیک و پویایی های سازمان. چالش پیچیدگی. ترجمه حسین رحمان سرشت و شهرام خلیل نژاد و علیرضا هاشمی. جلد اول. نشر دوران.

لطف الهی حقی، ماهرخ(۱۳۸۹). تکنولوژی در سازمان. عصر مدیریت. سال چهارم. شماره چهاردهم

عکس: چارلز پرو