پیموده راه و نپیموده، در نیمه راه رسیدن به مقصدی با خود فکر می کرد. نیامده و رفته. همین ریشخندهای نابهنگام بود که


ادامه مطلب

نقصان، همیشه فرازی است در شعر زندگی. می تواند منجر به پیشروی شود. می تواند به سقوط بکشاند. می تواند ما را همواره


ادامه مطلب

بی همتی آدم های اطراف ما، همواره می تواند در نوعی ترس خود را نشان دهد که با عیب جویی و تلاش برای


ادامه مطلب

واهمه واهمه همیشگی از بیرون، اول یک مرغزار و بعد تازه زمین های اطراف شهر آغاز می شود. در اتاقکی محبوس و نشسته


ادامه مطلب

بسط هر ایده، عاقبت سنجیدن معیارهایی را می آورد که برای هر کسی با خیالات خودش! در مورد واقع بینی درست نیست. هر


ادامه مطلب