رز سرخ و سپید و زردی بودی(همزمان) که این جا و آن جای کائنات به چند قران هم پیدا می شوند کنار درختان


ادامه مطلب

به دشتی رفتم که فیلسوفی روی چمن های آن هر شب نیت شکر می کرد وقتی آسمان پرستاره را در می یافت در


ادامه مطلب

حال خرابی داشتم. چه بر سر چشمهایی که از یک نگاه پیر برگرفته بودم و از کلبه تنهایی یک هیزم شکن با خود


ادامه مطلب

به هر جا که گویی زمان ندارد سر زدم جایی که بتوانم با آگاهی، راز خود را بگویم. کجا بهترین بود برای رویارویی


ادامه مطلب

شاعری را دیدم که لبخندی بر لب داشت. او را می شناسم. بارها در آن زمان که هنوز به حکم عبوس شرم، سهم


ادامه مطلب