در عهد عبدالرحمان بن حکم حملات نیروی دریایی اندلس برای نبرد در جزایر شرقی آغاز شد. آب های شرقی اندلس مرکز حملات دریانوردان مسلمان گردید و مسلمانان گاه از شمال و گاه از شرق به سوی جزایر نزدیک بادبانها می گشودند و با غنایم و اسیران باز می گشتند. از این پس مجاهدان مسلمان سواحل فرانسه و حوالی مصب رود رون را مورد حملات خود قرار می دادند.

حملات مردم آندلس به سواحل و مرزهای کشورهای فرنگان از اوایل قرن نهم آغاز شد و بیشتر آنها از راه دریا  بود و اساس آن جماعاتی از مجاهدان و سران حادثه جوی بودند…پیروزی این جنگجویان آتش شوق در دل حادثه جویان مسلمان در اندلس و افریقیه برانگیخت تا برای به دست آوردن  غنایم یا  ” با گرفتن اراضی ان بلاد تاخت و تاز کنند.  در سال ۹۰۸ میلادی گروهی از دریانوردان جنگجوی مسلمان در ساحل پروانس در نزدیکی اگمرت پیاده شدند و دیر پالمردی را تصرف کردند. کلیساها و دیرها در ان ایام مورد توجه حنگجویان بودند زیرا در آن جا ذخایر و اموال بسیار گرد آمده بود. مسلمانان از آن پس در تمام آن نواحی پراکنده شدند و به مارسیله حمله کردند.

مسلمانان برای پیشروی به مرکز اروپا گامی دیگر برداشتند و جنگجویان خود را به پیمون و سویس پراکنده بود و مسلمانان سیطره خود را بر گذرگاه های جبال آلپ و اراضی میان گالیا و بلاد لومبارد(شمال ایتالیا) و سویس بسط دادند و در پیشروی خود به سوی گایلا به شهر گرنویل رسیدند و در سویس ولایت والیه را تصرف کردند و ارا ضی ژورا هم مرز بورگونی را زیر پی سپردند و در شمال ایتالیا ولایت لیگوریا را اشغال نمودند.

 از اواسط قرن دهم ستاره اقبال این مسلمانان حادثه جوی روی به افول نهاد و سروری شان را در آن نواحی از دست دادند…دیری نگذشت که مسلمانان در حدود سال ۹۶۹ میلادی از گردنه های سن برنار اخراج شدند.

البته بعضی از مورخان غرب این فتوحات و غزوات عرب و اسلامی را به طور کلی و به ویژه استقرار آنها و پدید اوردن آثاری در آن سرزمین ها را انکار کرده اند و می گویند این حملات چیزی جز تحصیل غنایم و اندوختن اموال نبوده است.

مورخان غربی در آثار مخرب این غزوات اسلامی مبالغه  کرده اند و از زورگویی و تجاوز و خونریزی ایاشن حکایت های اغراق آمیز آورده اند…نیز باید در نظر داشت که فتوحات نخستین مسلمانان در گالیا و اکونین بیش از نیم قرن نپایید و در این مدت هنوز تمدن اسلامی در اسپانیا تکوین نیافته بود.(ص ۴۷۰)

در تحقیقات باستان شناسی بسیاری از قطعات زر و سیم در انحنای لانگدوک  و پرووانس به دست آمده و ثابت شده متعلق به عرب ها و مسلمانان است. (ص ۴۷۲)

مسلمانان در کار زراعت در این نواحی تاثیر داشته اند…(ص ۴۷۲)

دیگر از حقایق انکار ناپذیر، تاثیری است که عرب ها در اصلاح نژاد حیوانات در ان نواحی داشتند. هنوز هم در جنوب فرانسه جای هایی است که اسبانش به زیبایی و اصالت میشورند مخصوصا در “کامارگ” از استان لاند از اعمال گاسکونی . مسلم است که این اسبان زیبا از نژاد اسبان زیبای عربی هستند. اسبانی که مسلمانان و عرب ها با خود به آن مناطق برده بودند. (صص ۴۷۲-۴۷۳)

بزرگترین تاثیر اجتماعی عرب، در تکوین گرایش های شعری در جنوب فرانسه است. تاثیر عرب را در پدید امدن نوعی شعر که به تروبادور (Troubadour) معروف است و در جنوب فرانسه و شمال اسپانیا و ایتالیا رواج یافته بود می توان به عیان دید. این شیوه شعر از آغاز قرن یازدهم در آن حوالی رواج یافته  بود و قوام آن چکامه های رزمی و غنایی است و قهرمانان آن سوارکاران شعرا و هنرمندان اند. (ص ۴۷۳)

عنان، محمد عبدالله. (۱۳۸۰) حکومت اسلامی اندلس. جلد اول. نشر کیهان.