گاهی اوقات فقط نوعی ایمان است که ما را جلو می برد. ایمان به این که همین که روز شب می شود و شب روز کافی است. همین که دانستن را گرامی می داریم کافی است همین که فاصله داریم از افرادی که نمی خواهند کوتاه بیایند و طمع را کنار بگذارند. کسی که هیچ نمی خواهد بداند، آدمی است طمعکار.