در عصر امیر محمد فقها درا در دربار قرطبه نفوذ بسیار بود، آنان بودند که سیاست او را بر ضد مسیحیان  جهت می دادند ولی امیر محمد نسبت به مسیحیان سیاست مدارا در پیش می گرفت.  اثر این مدارا این بود که اسقف گومث، قومس اهل ذمه مانند زمان پدرش اهل ذمه را به فرمانبرداری او واداشت و این مدارا به مذاق فقها  خوش نمی آمد و برای او حکایت می کردند که یکی از علل مخالفت مردم مشرق با بنی امیه آن بود که مسیحیان را در دربار خود وارد کرده و بزرگترین مناصب دولتی را به آنها داده بودند.

امیر محمد بن عبدالرحمان سی و سه پسر و بیست و یک دختر بر جای نهاد.

عنان، محمد عبدالله (۱۳۸۰) تاریخ دولت اسلامی در اندلس . ترجمه عبدالمحمد آیتی. نشر کیهان. جلد اول.   ص ۳۴۱