معنی

می توان گفت معنی هیچگاه  یا خود بیگانه نیست. معنی نتیجه ی فرآیند از تجزیه یا تفکیک نشانه هایی است که فقط به این دلیل خود هستند که نشانه دیگری نیستند. همچنین معنی مفهومی است معلق  و به تعویق افتاده که در حال آمدن است. معنی در یک مفهوم دیگر هم هیچگاه  با خود یگانه نیست و آن این ئکه نشانه ها باید همواره قابل تکرار یا بازسازی باشند. نباید “نشانه” را علامتی بدانیم که فقط یکبار رخداده است. پس این واقعیت که نشانه قابل بازسازی کرد که معتنی آن تغییر کند. دشوار است بدانیم که یک نشانه “در اصل” به چه معنی است و یا متن “اصلی” آن چه بوده است: ما صرفا  در موقعیت های متلف با آن مواجه می شویم، و گرچه برای آن که نشانه ای مشخص باشد باید در این شرایط مختلف از میزان معینی ثبات برخوردار باشد، به دلیل تفاوت بافت هیچ گاه همان چیزی که بوده است نیست و به یگانگی کامل با خود نمی رسد.

ایگلتون تری،(۱۳۶۸). پیش در آمدی بر نظریه ادبی. ترجمه عباس مخبر. نشر مرکز صص ۱۷۷-۱۷۸