منابع فکری فوکو
فضای مارکسی بسیار بر فوکو تاثیر گذاشت و وی عضو جبنش جوانانی بود که تمایلات اگزیستانسیالیستی نوع مارکسی داشتند. به جز ساختار گرایی که که الگوی فکری فوکو واقع شد، منبع دیگری که بر فوکو تاثیر گذشت جریان پدیدار شناسی است. هرمنوتیک نیز بر فوکو تاثیر گذاشت. تاثیر ساختار گرایی فرانسوی بر فوکو در کلیت آن است. تاثیر ساختار گرایی فرانسوی بر فوکو در کلیت آن است. تاثیر فنومولوژی بر فوکو نیز در ایده است که روش باید یک روش توصیفی باشد نه روش به معنایی که در مدرنیته واقع شده بود. علاوه بر این بحث سوژه و سوبژکتیو از طریق فنومولوژی مورد مطالعه فوکو قرار گرفت. البته فوکو می کوشد از طریق اگزیستانسیالیسم و هرمنوتیک آن را نفی کند، اما نوع نگاه او به فنومولوژی هایدگر است نه هوسرلی. لذا سوبژکتیویسم هوسرلی مورد قبولی فوکو نیست. آن چه از تفکر هوسرل مورد استفاده فوکو واقع می شود، توصیفی بودن روش است. از حیث محتوای در فنومولوژی فوکو تابع هایدگر است. لذا توجه به نقد سوبژکتیویته و نقد علم جدید و نقد مدرنیت را مدیون هایدگر است.
تاثیر هرمنوتیک بر فوکو از این حیث است که فوکو قائل به وجود معنا نیست. وی به دلیل نوع پرداخت نظام خود که متاثر از نیچه و هایدگر است. معتقد است که بر خلاف آن چه که بر خلاف آن چه که در مدرنیته اصرار بر تحدید معنا(تعیین حدود معنا) داشتند باید وضعیت حدود معنا برداشته شود. و معنا با وجود پیوند بخورد. لذا معنای اپیستموژیک مورد نظر فوکو نیست. از این حیث فوکو با هایدگر هم فکر است. و با تفکر اپیستمولوژیک مدرنتیه مخالف است و از آن جایی که به معنا اول نیست لذا به نحو هایدگر ی- نیچه ای به لایه های تفسیر قائل می شود.
خاتمی، محمود.(۱۳۸۶). مدخل فلسفه غربی معاصر. ص ۵۳۸