مقدمه:

تصویر هیوز از تاریخ در چنین شعرهایی، همانند آثار دیگرش در این دوره در ژانر های دیگر رک و راست می باشد. هیوز نویسنده ای است که به طور کامل با رویداد های بین المللی و ملی در طول دو دهه ای که جهان برای همیشه در طی آنها تغییر کرد، آشنا است. تغییر در نقشه های اقتصادی و سیاسی- اجتماعی قرن ۲۱ می توانند در تاریخ دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ ردگیری شود. هیوز ای تحولات را شاهد بود و فکر این بود که تاریخ سیاهان چه می شود. او به  جای آن که از مقابل تاریخ عقب نشینی کند سعی کرد تا از هنر بهره بگیرد تا واکتش ها را نسبت به چنین وقایعی تصحیح کند، بدین ترتیب، هیوز، نگارش خود را به سوی جبهه های مختلف هدایت می کند و در نبرد های مختلف شرکت می کند. به درجاتی، این تغییر رادیکال  در تاریخی بودن هیوز، توسعه منطقی دیدگاه وی به عنوان یک هنر مند سیاه پوست می باشد. یعنی او همزمان مساله نژادی را هم به میان می آورد. البته او در رساله “هنرمند سیاه پوست و کوه نژادپرستی[۱]” این نکته را اشاره کرده است. در این رساله، همان طور که دیده می شود او هنرمندان “سیاهپوست” را بر آن می دارد تا تجربیاتی را که می دانند بپذیرند  و البته تجربه سیاهان را به صورت رک و راست ارائه دهند. گرچه تمرکز هیوز تقریبا به طور جامعی روی تجربیات آفریقایی آمریکایی می باشد، با این حال، فلسفه ضمنی گسترده تر شعرهای هیوز این است که به طور هنرمندانه واکنش و پاسخ به آن چه در جهان رخ می دهد، نشان داده شود و نه صرفا به جهان شخصی پرداخته شود. (اوستروم، ۲۰۱۲)

Ostrom, Hans. (2012) Critical Perspectives on Langston Hughes. Editor: R. Baxter Miller History and Historicity in the Work of Langston Hughes. Publisher: Salem Press

[۱] The Negro Artist and the Racial Mountain

پناهنده در امریکا

****

کلماتی وجود دارند همچو آزادی

شیرین و دلنشین برای گفتن

وه که در دلتنگی ام، آزادی می سراید

همه روز و هر روز

.

.

.

واژگانی هم هستند همچو “دموکراسی”

که اغلب مرا به گریه می کشانند

اگر آنچه من می دانم بدانید،

خواهید دانست چرا.

لنگستون هیوز