حکومت عبدالله بن محمد بن عبدالرحمن: اوج فتنه

شورش قبایل عرب در اشبیلیه و باجه و البیره وتدمیر و دیگرجایها حکومت قرطبه را از ادامه نبرد برای خاموش ساختن شورش مولدین باز نداشت. قیام مولدین در واقع خطرناک تر بود  و رسوخ و تاثیرش افزونتر . رهبر قیام مولدین در جنوب توانست بیشترین تلاش و فعالیت حکومت قرطبه (کوردوبا)  را از اواخر عهد امیر محمد به خود اختصاص دهد ولی شکست رهبر قیام در نبرد پلای (بلی)  در سال ۲۷۸  هجری قمری/ ۸۹۱ میلادی و پراکنده شدن قوایش{چنان که اشاره کردیم}  سبب شد که در عزم و اراده او خللی پدید آید.

در سال ۲۸۶ هجری قمری/۸۹۹ عمر بن حفصون اعلام کرد که او و دیگر افراد خاندانش به کیش مسیحیت گرویده اند و برای خود یک نام مسیحی- صمویل – برگزید. پدرش سال ها پیش مسیحی شده بود و عمر بن حفصون نیز هرگز ار روی قلب به اسلام ایمان  نیاورد. ابن حفصون مدت ها بود که در نهان مسیحی بود ولی از بیم  پراکنده شدن یارانش ان را نهان می داشت. عاقبت آنچه از آن می ترسید تحقق یافت. بسیاری از یارانش از او جدا شدند و از اعمال او تبری جستند.  (عنان، ۱۳۸۰، ص ۳۶۳-۳۶۴)