بدان هنگام که مولدین در جانب غربی و نواحی جنوبی اندلس دست به شورش و لشکرکشی زده بودند در جانب شرقی آن نیز شورش دیگری بود که اساس ان قبایل  عرب بودند. بر کشیدن  موالی که بنی امیه اندلس  در آغاز فرمانروایی شان بدان دست یازیده بودند در میان قبایل عرب نسبت به سیاست حکومت قطربه  نوعی طغیان پدید آورده بود. چون قیام مولدین در ثغر اعلی و مناطق جنوبی ابلا گرفت. قبایل عرب  نیز به نوبه خود برای شورش بر ضد حکومت قرطبه  فرصتی حاصل کردند. انها با این شورش می خواستند اهانتی را که به عصبیت و کرامت آنان شده بود جبران کنند. ایابت البیره در جنوب مرکز فعالیت ایشان بود. در سال ۲۷۵ هجری قمری/ ۸۸۹ میلادی در ناحیه برجله از ایالت البیره، یحیی بن صقاله القیسی قیام کرد. (عنان، ۱۳۸۰، ص ۳۵۴)

…اشبیلیه بعد از قرطبه بزرگترین شهرهای اندلس بود و در این ایام صحنه فتنه های خونین و طولانی بود. ساکنان اشبیلیه آمیزه ای از عرب ها و مولدین و مسیحیان بودند. (عنان، ۱۳۸۰، ص ۳۵۷)

عنان، محمد عبدالله (۱۳۸۰) تاریخ دولت اسلامی در اندلس . ترجمه عبدالمحمد آیتی. نشر کیهان. جلد اول.