صبحگاه

روز های بی حزن

عاقبت روز مرگی می آورد

روز های بی شادی پرطنین

در کالبد در درون

همه را کنار هم می چیند

همه را یکسان می پندارد

همه را با یک جور در آغوش کشیدن سرد

در ذهن، فکر و ناخوشبختانه در عمل

به هم مرتبط می کند

دیر یا زود

برای تو یکی می شوند

روزهای سال

و فردای یک تقویم

همین ادامه روز سرد امروز است

تا ساعت ۶ صبحگاه نومیدی خود را برگزار کنی.

مهزیار کاظمی موحد

 

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *