بی همتی آدم های اطراف ما، همواره می تواند در نوعی ترس خود را نشان دهد که با عیب جویی و تلاش برای خراب کردن دستاوردها می واند همراه باشد. نبود خیلی از استاندارد ها در اطرافیان ما، ما را به نوعی واهمه دچار می کند که کمبود ها و تنبلی های آن ها به چه طریقی قرار است در کار شما نمود پیدا کند. خود را بالا دیدن، خود را بالاتر دیدن، همگی نوعی ترس را در درون این افراد نشان می دهد که معلوم نیست که چه وقت زهر خودشان را می ریزند و از این رو واهمه کارشکنی انصافا آدم را می گیرد.. واژه های سنگین آنها، نبود فرهنگ، نبود ذهنیت صاحب قدرت برای اداره کردن خود، که خود را با عیب جویی نشان می دهد باعث می شود تا بخشی از روزگار اطرافیان آن ها به واهمه بگذرد که این بی اراده قرار است چطور ترس های خود را بروز دهد. کسی نمی داند که آخر ماجرا چه می شود ولی با این حساب نبود فرهنگ در بعضی آدم ها، کارش را می کند و این طور می شود که همه چیز به تاخیر می افتد. همیشه باید برای چنین آدم هایی در زندگی خود وقت اضافی گذاشت و آن ها را در فرایند ریختن زهر خودشان، مدیریت کرد.