نزدیک باید بود
به کتاب های پر از عاطفه
پر از تجربه و احساس
بیهوده نیست که می گویند
آدمی بی کلمات می میرد.
جهانی که در واژگان من و تو
تصویر می شود
می نشیند به دل
می شکفد بر لب
پرواز می کند در سپهر روح
بیا کمی کتابخانه ی همدیگر شویم
بنشینیم از آگاهی بگوییم
دو تا دانه نُقل بصیرت بخوریم
آدمی به همین ها زنده است
مهزیار کاظمی موحد