همین که بتوانی خودت را به خوبی با غم هایت انطباق دهی، نمی تواند باعث شود که تو نخواهی از لحاظ عاطفی، تامین کنی و دل به کسی ببندی. همین که بتوانی روی کسی حساب کنی، برای خودش چیزی است. ولی در گوشه تاریک اتاق، دیگر چیزی برای برشمردن نزد خودم نبود. بیشتر اوقات در اتاق تاریک شامگاهی، با خیال خود شرایطی را متصور می شدم که می توانستم حرف دل خود را به کسی بگویم ولی تنهایی  نمی توانست برای فردی مانند من خوب باشد. تنهایی فشار می آورد و باعث می شد تا خود را ناآرام بیابم. من همیشه در فکرهایم به دنبال این بودم که با فردی ایده آل وارد صحبت کردن بشوم و نتیجه اش این بود که این روزها اضطراب و تنهایی من را در گوشه تاریک اتاق آزار می دهد. همین چیزها است که باعث می شود فرد نتواند خود را بهتر بشناسد و به تدریج اضطراب را از زندگی خود بزداید و نه اینکه ساعت ها تنهایی را در گوشه اتاق تاریک تجربه کند و نتواند برای خودش تصمیم بگیرد.